O máis homoxéneo
que atopei foi o Instituto. Tamén nos locais de ocio. Pero na rúa, nos
autobuses, alí todos son diferentes, diferentes cores, diferentes vestimentas,
diferentes culturas. Incluso me sorprendeu a cantidade de xente con
discapacidade, e xente vella (moi vella) nas rúas. Coido que é cousa do grao de
integración social, un éxito da educación canadense; e do deseño urbanístico,
pensado para todos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario